مقایسه تأثیر ورزش های هوازی و کششی توأم با هوازی بر میزان خستگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: خستگی یکی از رایج ترین علائم بیماری مولتیپل اسکلروزیس است، لذا به بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، ورزش توصیه شده است. این پژوهش جهت مقایسه تأثیر ورزش های کششی توأم با هوازی و هوازی بر میزان شدت خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی با طراحی کارآزمایی بالینی، 80 نفر از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس در شهر تهران که واجد شرایط بودند به روش نمونه گیری آسان مطابق با معیارهای ورود انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه         (کششی توأم با هوازی و هوازی) تقسیم شدند. ابزارگردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل 2 بخش بود که بخش اول از مشخصات دموگرافیک و اطلاعات مربوط به بیماری و بخش دوم از مقیاس اندازه گیری خستگی (fatigue severity scale, fss) تشکیل شده بود. تمرینات ورزشی به مدت 18 جلسه انجام شد، و با استفاده از چک لیست انجام تمرینات و میزان به کارگیری آنها اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، تی زوج، تی مستقل، آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین دو گروه از نظر شدت خستگی قبل از مطالعه، اختلاف معنی داری وجود داشت (005/0p<). آزمون آنالیز کواریانس نشان داد میانگین شدت خستگی بعد از مداخله در دو گروه هوازی توأم با کششی و هوازی ضمن تعدیل اثر شدت خستگی قبل از مداخله، تفاوت معنی داری داشته است (001/0=p). نتیجه گیری: طبق نتایج این پژوهش، ورزش چه از نوع هوازی و چه از نوع کششی در کاهش شدت خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تأثیر گذار است، اما ورزش هوازی به همراه کششی در کاهش خستگی مؤثرتر است.